De nieuwe roman Laat de aarde draaien van Colum McCann is verschenen. Onlangs mocht McCann voor zijn nieuwe boek de Amerikaanse National Book Award in ontvangst nemen.
De inwoners van Manhattan staren in het prille ochtendlicht van een zomerdag in 1974 vol ongeloof naar de Twin Towers, waar de onverschrokken koorddanser Philippe Petit rent, danst en springt tussen de torens, honderdtien verdiepingen boven de grond. Hij pleegt daarmee de artistieke misdaad van de eeuw, niet-wetend dat decennia later de torens doelwit zouden zijn van de aanslag van de eeuw. Ver daar beneden, in de maalstroom van de stad, vranderen de voorheen alledaagse levens van een groep heel verschillende mensen voorgoed.
Artistieke misdaad van de eeuw (de Volkskrant, 22 januari) ‘Hoe groot McCanns literaire vermogens zijn, wordt misschien het best geïllustreerd door het feit dat hij twee van zijn belangrijkste personages, Corrigan en Jazzlyn, al in het eerste hoofdstuk bij een auto-ongeluk om het leven laat komen. Dit gaat echter geenszins ten koste van de spanning en zeggingskracht van zijn roman, want in de honderden pagina’s die volgen brengt hij hen vervolgens weer glorieus tot leven. […] Een rijke veelstemmige ode aan een stad die niet beter weet dan in een eeuwig heden te leven.’
Laat de aarde draaien (NRC Handelsblad, 8 januari)
‘De acht personages van Laat de aarde draaien geeft hij allemaal een hoogst eigen geluid mee […] McCann vangt hun handelingen en gedachten in dansend, staccato proza, met New York anno 1974 als opwindend decor.’
Adembenemend (Elsevier, 30 januari)
‘Het levert een schitterend verhaal op, technisch knap en prachtig van taal, een eerbetoon aan een veranderde stad – al was het maar omdat die torens weg zijn. Even adembenemend als het moet zijn geweest om koorddanser Petit te zien.’
‘Het levert een schitterend verhaal op, technisch knap en prachtig van taal, een eerbetoon aan een veranderde stad – al was het maar omdat die torens weg zijn. Even adembenemend als het moet zijn geweest om koorddanser Petit te zien.’
Menselijke Twin Towers (VPRO Gids, 23 januari)
‘Een caleidoscopisch verhaal is het. Groots en gedurfd van opzet, geschilderd op het breedste canvas dat hij kon vinden. En ja, het centrale beeld dat als een refrein door de roman loopt en alle personages erin losjes met elkaar verbindt steekt hoog boven alles en iedereen uit. […] Hij beschrijft hem in al zijn lyrische pracht.
‘Een caleidoscopisch verhaal is het. Groots en gedurfd van opzet, geschilderd op het breedste canvas dat hij kon vinden. En ja, het centrale beeld dat als een refrein door de roman loopt en alle personages erin losjes met elkaar verbindt steekt hoog boven alles en iedereen uit. […] Hij beschrijft hem in al zijn lyrische pracht.
