Het debuut van Hannah van Wieringen,De kermis van Gravezuid, speelt zich af in een kleine gemeenschap in de kop van Noord-Holland. De verhalen zijn stilistisch sterk en strak gecomponeerd, en schetsen een geestig, triest en nietsontziend beeld van een dorp, waarin gedroomd wordt, gevreesd, geleefd en geleden.
‘Van Wieringen (…) toont zich een meesterlijk evenwichtskunstenaar op het slappe koord van de taal. Trefzeker, met ogenschijnlijke eenvoud, maar elk woord op de juiste plek.’ Noordhollands Dagblad
‘Hannah van Wieringen heeft iets heel moois gemaakt.’ De Groene Amsterdammer
Ze hadden dat Franse hijgliedje gedraaid uit de prehistorie. Bij de jengelige begintonen maakte het meisje met de krullen zich los van haar muur en begon in haar eentje te dansen. Ze droeg een licht hemdje, er hingen schelpjes aan de zoom van dat hemdje, je zag net haar navel. Ze deed een beetje iets na, maar het was tegelijk echt. Ze had haar ogen dicht, ze durfde anderen naar zich te laten kijken.
Hannah van Wieringen (1982) volgde de opleiding Writing for Performance aan de Faculteit Theater van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Vanaf 2006 nam ze deel aan Gastschrijvers; een schrijflaboratorium van Het Gasthuis. Hier viel ze op met de eenakters Reiger ex Machina (2006) en Lege Plek (2007). Daarna volgde het avondvullende stuk Er moet licht zijn (2009) bij Toneelgroep Oostpool in regie van Marcus Azzini. Ook vertaalde en bewerkte ze toneel voor o.a. MTV producties.
Naast haar teksten voor toneel schrijft Van Wieringen artikelen en columns voor ELLE en ELLE eten.
